Soms verdwijn ik om
mij tot leven te wekken.
Neem een pen ter hulp.
Een geranium grijnst mij toe.
Gelukkig vind ik geen
overtollige woorden, ben
ik barrevoets geboren,
en nu op kousenvoeten
oog in oog met mijn kat
een oogwenk opgewekt.
Sta mij toe heilzaam te
stamelen tegen het behang.
Een ander te zijn zonder
eelt op hiel en ziel,
hinkend naar nergens.
Luister naar de kreet die ik
binnensmonds slaak.
Kon de blos op je wangen
mij maar weer verwarmen.
Had ik maar contact met
je stem in het luchtledige.
© Julien Vangansbeke
Extern:
Julien Vangansbeke 80, een kleine hommage - Jan M. Meier
Toespraak Julien Vangansbeke - Harelbeke, 5/2/2016
"Tot de vrienden van de Poëzie" - Toespraak Julien Vangansbeke - Drongen, 7/2/2016
Yang-Poëziereeks-Site
Geen opmerkingen:
Een reactie posten