als de tijd, de ziekte
als het besef de dagelijkse herhalingsdrift doorbreekt
wordt de gemeenschappelijke grot
ingeruild voor een afgelegen spelonk
belegd met de geliefde huiden
een kom geitenmelk aan zijn hoofdeinde
legt hij zijn vermoeide lijf te rusten
alleen
zoals hij weleer doorheen
die warme vochtige grotspleet werd geperst
nu traanklieren en poriën voorgoed gedroogd
weet hij zijn cirkel rond
net zoals de spiraal
rond het vereerde gezicht op de rotswand
zoals ook de muil
die hem, met haar en huid, zal opnemen
zachtjes ditmaal, samen met zijn melkwitte gift
en hij zal uitdoven
en bij bewustzijn niet meer wakker worden
© Francis Cromphout
*de doodswens van de ouderen zoals die werd geuit door de oorspronkelijke bewoners van de Canarische eilanden; in het dialect tahaggart van de Centrale Sahara betekent “ubak ahouaren” “ik wil bij de edelen zijn” wat de voorgaande betekenis geenszins tegenspreekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten