Terugslag - Edward Hoornaert

Ik ben de hand die zich geen raad weet met de bloemen
voor jouw graf, ik wacht en leg de stilte
eerder dan de bloemen voor je neer

compact en scherp is jouw gezicht dat onvolmaakt
in mij nu tot expressie komt, wij zwijgen niet
over verdriet dat vloekt en lacht, articuleren
zonder schroom de tijd die ons nog bindt
voor ook ik voorgoed in hoofd en tong verstar

elk woord dat nu nog komen moet
behoort tot ons verleden, zet diep het mes in onze rug
zoals wanneer ik zeg: ik wil een zoon die op je lijkt
en jij dat nu niet meer kan horen



© Edward Hoornaert