Het masker van de tijd - Lisette Waterschoot

Hij houdt op mijn zwakste plaatsen huis.
Wrijft die bedachtzaam in.
Bewerkt mijn met hem wonen tot ik slaperig word.

Hij is een lepe oude vos
die me verrimpelt
een bijsluiter niet nodig vindt.

Ik laat hem over me komen
met hangende pootjes slijmende tong
me bestrijken bewrijven

doorgeven aan zijn bruisend duwen
tot duiven mij tillen koeren keer op keer .

Belezen door zijn heen en weer ben ik
een blote prooi. Zijn enige hier in huis.
Ik berust in al zijn streken.



© Lisette Waterschoot