Ik heb geprobeerd
(Ik ben de minste mensen 1)
Leven is niet steeds de som van alle daden
van betekenis. Mijn mond vol woorden
die niet troosten en mijn zwijgen dat niet kon
verbeterd worden, kreeg terecht
meer bijval dan mijn spreken, tegelijkertijd
onnozel en toch wreed. Natuurlijk zijn wij hier
toevallig. Of geluk, zo onbarmhartig nagejaagd
aan mij wel is besteed.
Alsof dat had gekund als een volleerde hofnar
met een gulzig leven vol
van Judas en Johannes
Vrouw en Kind.
(ik heb geprobeerd)
© Etienne Colman
Uit de cyclus 'Ik ben de minste mensen'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten