Passim
Van eigen falen heilig overtuigd zijn niet de danklozen.
Terwijl ik onuitgesproken woorden op hun lippen zie
weet ik dat ze niet samen bang kunnen zijn. Herkenbaar
vreemd ogen ze, als fotoalbums van onbekenden. “Hela,
morgen, behoor ons toe!” schreeuwen ze de nacht in.
Haardstede
Die terloopse schaduwval over treden naar verleden. Hoe
lang ik hier al lang wonen wilde, en er zoveel tijd reeds ben
nu er andere dagen zijn, andere, vol onbezoedelde warmte.
Ik leer hier in rustig betrouwen nog steeds veel. Dat alles
elders anders klinkt, dat bomen maar langzaam terug groeten.
Waarachtig
Doorkijkjes vanuit zwaarte: zonder raadselen lichten
aangrenzende verschijningen op. Waarachtig smeult
hondstrouw hun rotsvaste twijfel. In het leeftijdloze
zwijgen van de hemel dromen ze van lege speelplaatsen
niet meer. Wat zijn ze vergeten toen wij even niet keken?
Kleine uren
Soms zijn geruchten er al nog voor er ook maar iets is
gebeurd. Ze maken geen afspraken om na te komen,
dat is het. Holle woorden in het donker. In de randen
van de vrijdag maanlicht over trossen te over. Hier, waar
augustusuren wegtikken onder mintgroen klokgelui.
© Bert Bevers, 2019
Geen opmerkingen:
Een reactie posten