Het landschap deint uit tot een oeverloze
vlakte. Vijf ooievaars waden door waaiers
riet, laten kikkers schrikken. Droge stroken
haken in elkaar. Schapen vullen de weide
met wol.
Als ontsnapte pluizen vliegen ze over net
lichte lucht, de andere nestelen zich vast
tijdens het broedseizoen, snavels in
éénzelfde richting. Het lijf strak gespannen.
Vogels die geen landkaart lezen.
Net een wolf die verzwakt uit de roedel weg
blijft, tuurt de man naar buiten. Verwonderd
hoe de dag zich naar de aarde rolt. Zijn hart
kent de weg. Volgt de afstand om stiltes te
bewaren wanneer het licht uitgaat.
© Erika De Stercke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten