Laat de ene zorgen
Psalm 22,9
Dat ik hoest en roestig
hijgen eerbiedig, ‘t haperend
happen naar de adem
die u hebt ingeblazen;
't geboeid aanvaarden
dat u mond op mond mij
woorden van leven
op de lippen legt;
’t lef van voeten in de beugels
wanneer ik geen teugel
in handen, of uitkomst
voor ogen heb;
omdat u het tobben
en twijfelen dat ik zo nodig
meen te hebben, van mij
afwentelt, overneemt.
© Rob van Uden
Noot:
Vorig jaar nodigde pastor/dichter Rob van Uden, zijn vriend Albert Hagenaars uit om samen met hem, maar gescheiden van tafel en pc, een variatie op ‘Psalm 22’ te maken. Het vers mocht Hagenaars zelf kiezen. De Schaal van Digther
publiceert de dichterlijke consequentie van twee
verzen: Vers 9 met een gedicht van Rob van Uden en Vers 11 met een uitweiding van Albert Hagenaars.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten