zondag 1 januari 2017

Broedsel - Erika De Stercke

Derde prijs 'Tactiele Beeldentuin' voor ‘Broedsel’van Erika De Stercke.
Verslag van de jury.

In het gedicht ‘Broedsel’ laat de dichter Erika De Stercke de lezer een tactiele tuin in ogenschouw nemen. Of liever nee, de dichter laat de lezer die tuin tactiel in de taal aanvoelen: het is de taal die de tuin zal bevroeden, het is de taal die het gedicht zal broeden.

Het is een merkwaardige tuin: het mos heeft er een bewakingsfunctie. De bomen kunnen er snuiven. Een wankel door scholieren verminkt beeld laat zich bezoeken door ‘vermoeide merels’. Het broedsel van de titel is dat van de eenden die zich in het begin van het gedicht flink onder de struiken stil hielden. Ze waggelen in de laatste strofe met hun donzige jongen naar buiten, het gedicht uit.

Broedsel’ is een gedicht dat de eenvoud zelve is. Eenvoud beschikt over een niet te onderschatten en fijnzinnige moeilijkheidsgraad. Vijf onregelmatig en in vrije vers opgebouwde strofen. Elliptische zinnen verzorgen het ritme en het enjambement in de derde (eerste regel) en de vierde strofe (derde regel) zorgt voor een sterk verrassingseffect.

Het gedicht verloopt fris en bijna vrolijk. Maar het vertoont ook ‘een vreemde tinteling rond de mond’ waarmee het gedicht in zijn diepste gelaagdheid toch een gevoileerde soort melancholie vertoont. Is het de melancholie van die vermoeide merels?

Maar voor de rest is het lente. Het kan niet anders: de lente hangt in de lucht van dit gedicht. Het is lente in de taal.

© Alain Delmotte


Broedsel


Op het gras de hond. Eenden onder
struiken. Het mos bewaakt de vijver.

Stilte, een bol van warmte stijgt naar
bomen die pas op het middaguur
ontwaken. Ze snuiven geestdriftig.

In de schaduw, een dame, linkerarm
ontbreekt door puberstreken. Vanop
een wankele sokkel waaien de plooien
van haar gewaden, bevlekt door verf
en vogelresten.

Haar ogen lichten op, zacht en speels,
Een vreemde tinteling rond de mond
Naar bezoekers, rovers of vermoeide
Merels.

Vanuit de struiken donzig nat kleine
Waggelstappen. Fiere moedereend.


© Erika De Stercke


Geen opmerkingen: