1.
Verstillen wil ik je, mijn vrouwelijke vriend. Verspreid je
onder wie je koestert, vertoon je in je zelfverzekerdheid.
Verkommer niet in schimmels na genot. Verberg je
reeksen van vertwijfeling en overleef. Ruik rond. Hou
van. Beheers je maskerade die geen maskerade is. Verdeel
je waakzaamheid en eet: verleer verteren niet opnieuw.
Want het verderf: het komt. In je geïsoleerde ruimte voor
verhoor verblijf je wezenloos; verraad geen schaduwgeest.
Verover de verwoeste leegte niet; niets is vergeefs. Verspil
geen tijd. Wie veel verwenst, verspeelt zijn resistentie.
Til emmers tot het water aan de kin. Verdrink liefst niet,
en met verstomming ben je wel. Er is veredeld vuur
in ons, ook verontwaardiging. Het best op tijd ontsnap je
aan verstandsverduistering die dromen rooft. Verken
het leven van wie jou het graf toewenst: verdachten
moet je vragen stellen, steeds dezelfde vragen stellen.
© Philippe Cailliau
Uit de bundel ‘Tot de stenen wortel schieten’ die verschijnt bij Uitgeverij Kleinood & Grootzeer en die op zaterdag 24/9/2016 wordt voorgesteld in Oostende.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten