Recensie Frank Decerf
De ondertitel van dit boek : een kleine jongen in Oradour, brengt ons meteen tot een van thema’s die in het werk van De Landtsheer nogal vaak aan bod komt. Nog een boek over de oorlog… hoor ik je zuchten. Jawel want
uitgeverijen blijven openstaan voor goedgeschreven manuscripten en/of kwaliteitsvolle fotoboeken die het over WOI of WOII hebben. Er is interesse voor en daar is niets mis mee. Het hoofdpersonage in dit verhaal is de kleine Roger Godfrin-Maillard, die tijdens de slachting van 10 juni 1944 in het dorp Oradour-sur-Glane aan de nazibeulen wist te ontkomen. Alhoewel De Landtsheer heel wat opzoekingswerk heeft verricht, blijft het verhaal weinig gedetailleerd en mist het diepgang. Een rechtlijnig verhaal in dagboekvorm neemt ons mee naar de periode van zaterdag 10 juni 1944 tot en met september 1945. Er zijn heel wat sprongen voorwaarts. Historische gegevens over bijvoorbeeld de Duitse troepen of andere dorpelingen en details over de precieze omstandigheden in het gehucht worden achterwege gelaten. Wat meer fotomateriaal of plattegronden waren in deze uitgave zeker geen luxe geweest. Het kan een afgewogen keuze zijn geweest, want dit boek is zowel voor kinderen als voor volwassenen bedoeld. Dat is altijd een moeilijke balans. Gelukkig verduidelijkt het nawoord van de auteur veel. We komen meer te weten over de hoofdrolspelers in deze tragedie die in een bijlage worden toegelicht. Het belangrijkst evenwel is dat Patricia De Landtsheer het als haar taak ziet om dit onderwerp ter sprake te brengen. Ze durft wat anderen in alle vormen opzettelijk vermijden. Zoals ze zelf zegt: “Ik wist dat ik met de getuigenis van Roger Godfrin-Maillard iets moest doen.” Moedig zijn die schrijvers die in hun teksten de maatschappelijke thema’s niet uit de weg gaan. Deze auteur verdient dus ons respect. Patricia De Landtsheer vertrekt met haar boek vanuit een zeer originele invalshoek. Zij vertelt ons over de kleine Roger Godfrin-Maillard die blijkbaar voor niemand anders interessant genoeg was om over zijn wedervaren te vertellen. Het was enkel de Franse journalist Gandebeuf die zijn getuigenis in 1999 neerschreef. Het besluit van Patricia De Landtsheer om dit boek te schrijven zorgt dus voor een primeur in de Nederlandstalige literatuur.
…
“Kom dan naar het bos achter het kerkhof!”
Ik roep het, maar mijn stem bereikt hen niet want ze zijn al te ver achterop geraakt. Marie-Jeanne heeft de hand van mijn zusje Pierrette stevig vast. Ik voel me een beetje rustiger worden. Het is goed dat die twee samen zijn anders zou het wel weer wat worden met Pierrette. Ze kan gewoon niet alleen blijven. Onmiddellijk schiet ze in paniek en dat zou de hele toestand nog moeilijker maken. Onze Pierrette is een bangeschijter, maar een zonnetje in huis, zegt papa altijd als ze weer eens een nare droom heeft en ze het hele huis bij elkaar schreeuwt. We stappen alweer verder. Ik bevind me ter hoogte van de zijdeur van de gang. Ze staat op een kier. Zonder verder na te denken, glip ik ongezien langs de deur naar buiten. Even later sta ik in één van de aanpalende tuinen. Een beetje verder begint de muur, die bijna tot aan het kerkhof reikt. Als ik het kerkhof kan bereiken, is er misschien een kans om vandaar verder te vluchten. Weg van Oradour. Instinctief voel ik dat hier iets verschrikkelijks aan de gang is.
…
Het verhaal leest vlot en de zuivere schrijfstijl sleept je mee doorheen het boek. Volgens de interpretatie van De Landtsheer moet de 8-jarige Roger wel een heel bijzonder ventje zijn geweest. Zijn denken en handelen getuigen van een bijzondere maturiteit. Het verhaal is een gezonde mélange van realiteit en fictie. Zullen we samen schuilen? is een aanrader en zeker een boek dat in elke schoolbibliotheek een plaats verdient.
Zullen we samen schuilen? Een kleine jongen in Oradour, Patricia De Landtsheer, Uitgeverij C.de Vries-Brouwers Antwerpen Rotterdam, 2014, ISBN 978-9-059277-11-3
©
Frank Decerf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten