De tweede date
‘’Ja klopt, je hoefde maar vier keer te raden, echt goed.’’
Het is niet zijn schuld.
Hij heeft het leven in zijn rechterhand.
Andere hand op mijn schouder.
‘’Hoe was de oorlog?’’
‘’Geen idee. Ik ben in Duitsland geboren.’’
Nu is hij in de war.
Onbegrip in ogen zorgt voor blijven en nooit meer weg willen,
© Shabnam Baqhiri
De tweehonderdste date
Het is laat geworden.
Te laat voor gevoelens
op stoelen of banken
waar ik op heb gelegen.
‘’Weet je nog?’’
Hij houdt nog steeds niet van ongemakkelijke stiltes.
‘’Weten komt met de jaren.’’
‘’Jij weet hoe ik me voel.
Heb je daar al spijt van?’’
© Shabnam Baqhiri
Van twaalf tot in de eeuwigheid
Daar verstop ik mij voor stenen.
Daar worden ze over en weer gegooid.
Daar worden alleen vrouwen geraakt.
Daar zijn hersencellen pijnlijk afwezig.
Daar is de dood nooit ver weg.
Daar kijk ik in holle ogen.
Daar kan ik ze niet negeren.
Daar ga ik mijn best doen om ze te negeren.
Daar lijken dode hersencellen op mij.
Daar kom ik vandaan?
‘’Daar kom jij vandaan.’’
Het is moeilijk vast te stellen
wat de doodsoorzaak zal zijn.
Stenen produceren hier littekens.
Laat mij daar niet vandaan komen
alsjeblieft.
Ik zal blijven
ontkennen.
© Shabnam Baqhiri
Geen opmerkingen:
Een reactie posten