huis
door het ochtendraam maak je afspraken
in de vergeten agenda’s van de buren.
je schreeuwt je angst uit tegen de daken.
de pannenlatten liggen bloot in je hoofd.
in huis puzzel je kleinkinderen bij elkaar,
tot je in de vingers krijgt wat je ontbreekt.
je wrijft over mijn schouders als over
de verbeelde barsten van je huis.
‘het is niet erg’, zeg je. pijn is ’s avonds
een ligzetel met verstelbare illusies.
als je slaapt, tel ik alle messen in de lade
van je adem. schuif ik je angstvallig dicht.
© Steven Van de Putte
Gedicht 1/3 van de Stadsdichter van Deinze, uit zijn cyclus 'hout'
Stadsdichter Deinze
Auteurspagina op Facebook
Geen opmerkingen:
Een reactie posten