Met afstand en inzicht van ogen. Met vogels
die inbreken in kooien.
Om naar een verte te kijken en hoe ze daar
in voorkomt. Stip zonder elders. Met verhalen
die dichtsneeuwen telkens iemand ze vertelt.
Elke afdruk vervangt haar en ordent het
landschap. Voor haar en na haar en hoe
ze zich uit het gezicht verminkt.
Met wit dat los raakt van sneeuw en zich neerlegt
in woorden. Tot ook het landschap zwijgt, gras
niets meer weet. Het dorp zeer langzame huizen,
verspreid.
© Hugo Verstraeten
Voorpublicatie uit de bundel ‘HiEr’ van Hugo Verstraeten die
op zaterdag 9/11/2019 in Diksmuide wordt voorgesteld.
Meer info via dit Schaal van Digther-bericht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten