Ter nagedachtenis van Gerda Westerveld-Scholten,
overleden op 27.08.2016
Moeders gaan schoorvoetend heen.
Schuifelen zacht en mat, staren
verstild, oud voor het eerst,
moe voor altijd en ouder steeds.
Zo wordt, met wassen hand,
het boek der Vragen afgesloten.
Ontglipt ook het ontglipte.
En wij, die later zijn gekomen,
verbijsterd wachten wij en kneden
deeg voor als wij oud geworden zijn.
Met maskers ruwer dan de huid
vermoeden doet. En beide ogen
staar.
Wij zijn een platte steen
die meermaals kaatst op rustig water.
Versleten moeders weten dat zij
alle rimpelingen zijn.
© Philippe Cailliau
Uit ‘Omtrek van water’, gedichten 2016-2019. De bundel verschijnt
omstreeks medio 2020 bij Uitgeverij Kleinood & Grootzeer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten