Achterom - Astrid Arns

Mocht iemand zeggen dat doden onzichtbaar zijn,
laat hem dan achterom kijken.

Ze zijn versmolten met het landschap.
Hun adem hangt wit in de lucht.

Je volgt het geluid van hun stappen
zoals je ergens water hoort maar niet kunt zien.

Ze leggen berustend een hand op je schouder,
klinken je vast in hun greep.

Zoeken een plek om neer te strijken
in het schuivende licht.

Spreken doen ze in fabels,
traag is de taal die hen woorden geeft.


© Astrid Arns


Uit 'Mijn naam op de deur', debuutbundel die op 15/9/2018 wordt voorgesteld in het Poëziecentrum.