Aangetroffen
Ik geloof graag dat voor Valéry denken een vorm van kamermuziek was. Denken als een strijkkwartet: variëren op motieven, telkens schijnbaar een stapje verder zijn, maar in wezen draaien om een afwezig middelpunt.
Denken als tekenen, denken als zingen, denken als kamermuziek maken: het blijven wat machteloze beelden om het unieke van Valéry’s schrijven in zijn Cahiers te benoemen. Die Cahiers bevatten de dagelijkse, haast dwangmatig herhaalde openbaring van een bewustzijn. Het voortdurende verschijnen én bevestigen van een ik - een soeverein ik.
Bernard Dewulf over de Cahiers van Paul Valéry bij Deus Ex Machina – 18/5/2014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten