Clairmonde - Philippe Cailliau

Zo schuurt de dag voorbij de deur, de
ruggengraat waarmee jij reist in nachten
en in buiten. Zo zal de voedselberg
gekend zijn per voorbij seizoen en
wordt de droge mond geledigd
met een mes. De honger siert.
Voedzaam in het rijke slijk verborgen.

En alles is van jou, een hele spiegel, kom,
een bord met vragen uit de schaduwkant.
Je licht wat op wanneer je kookt, je voedt
de stieren van je stal. Je fluistert lieve
namen. Geen zwarigheid vind je daarin.

Ze noemen je gezond, Clairmonde, ook als
het masker van de zwangerschap wordt
opgezet om zo met kracht van wet
een stroom van bloedarmoede in te dijken.
Een wereld van verschil: verlichte aarde
voor het huis van ouders zonder kind.

Op je boerderij wil ieder wakker worden.
Overleven achter. Zwoegen heel wat trotse
paren die de zoetvijl over de passie laten gaan.
En zeisensmeders voelen zich de uitgelezen
gidsen van de naderende dood. Die niet adem
halen, die niet meer


©Philippe Cailliau

(Uit: Niets verloren, Kleinood & Grootzeer, september 2014)