Steven Graauwmans - FL#5

FL#5


Ik vlucht in een kamer zonder naam
zonder muren zonder vloeren.
Ik vlucht in een kamer zonder dak
zonder architect zonder trauma.
Ik lever me uit aan barmeisjes
laat de lakens.

Wij halen nooit de winter
in dit ontarmde land.
Wij houden ons aan de regels,
boeien ons aan de reling.
Wij sterven weer als foetussen
in de schoot van jongere moeders.
Wij verlaten ons op de nar.

Wij checken mensen af
zonder pardon of medeleven
(een rug stelt geen vragen.)
Wij wachten niet,
hernieuwen geen geloften.
Wij delen ook
onze doden.


© Steven Graauwmans


Uit de cyclus Superbia, Flarden uit gesprekken tussen vaderfiguren

Meer info: Steven Graauwmans: 6 gedichten uit "De Tranen van Napoleon"