Was het een afrekening, een wig die werd geslagen en zo elke komende nood aan symbiose bij voorbaat onmogelijk maakte?
Of een teken, een omen voor dat wat ging komen, dat wat voor lange tijd onomkeerbaar en onontkoombaar was?
Was dat het signaal dat ons verzocht om op onze hoede te blijven? Ach, we hielden er ons niet aan.
Of had het iets met liefde te maken, makker? Had die iets in te halen?
2.
Wie was ervoor verantwoordelijk? Was het een opdracht, een ordinantie? Een compromis? Of was het een lapsus?
Was het een onverlaat die doelbewust op een verkeerde knop had gedrukt? Werd hij of zij ervoor bestraft?
Of werd het zo gelaten?
Ja, het werd zo gelaten.
(Wat er ook van zij: wij moeten er nu voor opdraaien. Met bestendig en machteloos totterdood fulmineren.)
3.
Was die oerknal de Eurekakreet en de aha-erlebnis waarmee het universum in elkaar werd getimmerd en dat continu in aanbouw is totdat het wegslijt?
Alles wat niet bestond had er blijkbaar baat bij en nood aan. Het meest dringende eerst: was het de liefde die er wou zijn?
4.
Je woelt elk woord om tot je er een echo van de oerknal in ontwaart.
De poëzie die in elk van ons bij de liefde begon.
5.
De oerknal: hij doet zich voor als je in al je warrigheid schrijft. Elke keer weer. Om het even dat het zich achteraf tegen je keert.
Je wou dat het er was en het is er geweest.
Het was liefde die zich aan jou wou laten zien. Werd je het gewaar?
© Alain Delmotte
Uit de bundel 'Dank dat we mogen verdwijnen', ‘Warhoofds leerdichten 3’ van Alain Delmotte die dezer dagen verschijnt bij Gaia Chapbooks.
De bundel is verkrijgbaar via deze Lulu-link of via deze Amazon-link
Een gesigneerd exemplaar is te verkrijgen via de auteur: alain.delmotte@proximus.be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten