voor vandaag is het genoeg. Het glas is half en wat rest,
krijgen wij niet. de dorst is op. de kringen op de tafel
leggen een talud. hoe lang de helling duurt, tellen we
met gekloven vingers, met barsten als ze buigen
de hoogte ligt vast. de aanleg loopt maar verder.
van boven naar onder zijn wij bedekt met fluister -
asfalt. over onze monden een zebrapad. het gaapt
vol struikelblokken. hier en daar lappen we, voorkomen
dat onze woorden te hard vallen. zoveel willen zeggen
met één woord en nog meer als we koppig zwijgen.
voor vandaag is het genoeg. onze wrijving is inwendig
licht: zolang we niet schuiven, zien we elkaar liever.
© Kris De Lameillieure
Met ondermeer bovenstaand gedicht werd Kris De Lameillieure zaterdag laatst medelaureaat van de Poëzieprijs van de Stad Izegem.
Lees hier het juryverslag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten