5.
Een inbreker is hij in eigen droom en slaapvertrek.
Vermagerd, dun alom: hij wordt een grijsaard die
vernedering verwart met overwinningsroes, en
schroom verschuift naar de archieven van verval.
Vertrapte hoop. Zijn vingers die verstrengeld zijn met
een geamputeerde hand: gestold is de verbijstering!
De tijd verstrijkt, heeft lange tanden. Vervangen wordt
hij weldra door een nieuw bestaan: het afgestorven
wezen implodeert, zijn zuigpomp maakt één rimpeling.
Een mens, toch wat versleten nu, en zonder vergezicht,
verwoordt als verse wonden nieuwe binnenrijmen.
In code worden mails verstuurd, bezorgde woorden over
wat nog komen zal. Verhalen zijn verziekte beelden en
gebeden van sjamanen. Zijn niet verwacht hiernamaals is
voor morgen of misschien de dag erna ... Een hoofd
in taal kan ladingen vermoedens en verschrikking bergen.
© Philippe Cailliau
Uit de bundel ‘Tot de stenen wortel schieten’ die verschijnt bij Uitgeverij Kleinood & Grootzeer en die op zaterdag 24/9/2016 wordt voorgesteld in Oostende.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten