Vincent Van Gelder bespreekt Waar schaduw uit de bomen valt (Uitgeverij P) van Shari Van Goethem en Edward Hoornaert
In het voorjaar van 2022 bezochten Shari Van Goethem en Edward Hoornaert het Eden Kunstenfestival in Roeselare. Daar liet het dichtersduo zich inspireren door creaties uit binnen- en buitenland over de thema’s in het Bijbelse boek Genesis en in het bijzonder de tuin van Eden. Het resultaat van deze buitengewoon vruchtbare ‘kruis’bestuiving (maar liefst 93 gedichten) kunnen we nu ter hand nemen met de bundel Waar schaduw uit de bomen valt.
In de tuin van Eden werd aan de mens een medemens toegekend.
Daarom voelt het ook zo juist dat de dichter zich in dit project kon verlaten op
een mededichter; een mannen- en vrouwenstem die de schepping afwisselend bezingen
in een samenspel dat herinnert aan de hoogdagen van de kleinkunst (denk Pastorale
door Ramses Shaffy en Liesbeth List of Prikkebeen door Boudewijn de Groot
en Elly Nieman). Soms kijken man en vrouw mekaar aan en zit God op Haar troon;
soms is de spraakverwarring compleet en vonken de gedichten als vuurstenen die
de hele hof in as dreigen te leggen; saai is het nooit! Deze spanning waarmee man
en vrouw zich tot elkaar (en tot zichzelf) verhouden is door de dichters fijnzinnig
uitgewerkt in een bezwerende taal gespeeld op het strakgespannen vel van originele
beelden. Zo “struikelen” ze in De aanschouwende (EH) over “de stenen van
stilte die zij elkaar voor de voeten werpen” en “liggen” in Drift (SVG)
“je lippen onbeweeglijk in je gezicht / als een gedachtestreep die de drift
onderbreekt”.
Los van de emotionele wijsheid die in de gedichten verweven zit,
is er ook een frisse, haast kinderlijk magische blik aanwezig, bv. wanneer we
richting hemel kijken. In De verstandige (SVG) zie je “in het hemelwater
[…] vogels zwemmen” en in Balans (EH) “meeuwen als laaghangend fruit /
uit de wolken vallen”; heerlijke beelden(!) en bijna alsof je door de ogen van
Adam en Eva voor het eerst iets ziet vliegen. Toch is er voorafgaand aan elk
paradijs al iets verloren gegaan wat herwonnen wil worden, zoals we kunnen lezen
in Voormoeder (SVG): “in je ganse lijf heeft een vreemde vrouw /
modderige voeten achtergelaten / je wil de afdrukken opgraven / uit jezelf de
bestemming naar boven halen”. Het is “het licht” dat “herinnert aan een
onmogelijke weg terug” (Nachtvisie, EH). Het zijn slechts enkele
voorbeelden van de rijke gelaagdheid die vakkundig is blootgelegd.
Duidelijk is dat Shari Van Goethem en Edward Hoornaert niet
aan hun proefstuk toe zijn. Uit de diepste klei van hun psyche hebben zij met een
sterk tot de verbeelding sprekende taal een van begin tot eind meeslepende bundel
geboetseerd; oftewel “een plek / om je aan vast te zuigen / als aan een borst” (Voorland,
SVG); of nóg anders gezegd: 1 + 1 = 3! Ten slotte zou deze recensie niet compleet
zijn zonder ook de prachtige opmaak door Uitgeverij P te noemen; al mochten
de knappe collages binnenin, eveneens door Shari Van Goethem, gerust de gehele
pagina innemen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten