Waterland - Cyclus gedichten van RoBie Van Outryve

 1.

grijs

dat geen grijs
meer is

asgrauw

in de guurte
van verzilte wind

de zee

die haar golfslag
versnijdt schuim
uit de mondhoek
van de morgen
duwt

landwaarts

naar nerven
ingekerfde
stilte


2.

zwaarte
van wassend
water

haast

in drijvend
wrakhout
opgedrongen

stuwen

dat weerbarstig
weerstand
onderdrukt

uiteindelijk

dit landschap
een verwaterd oord
onmeedogend

het verzwelgen

3.

zachtaardig

als de zomer
in zijn milde marge
wolken mijdt windstil
rust verzint stijgt
de geur van wier
uit iedere engte

adem daarom diep
de tijd tijgebonden
schuift komen en gaan
aan het bitter
van brak water
zalvend voorbij


4.

wat rond schrale
woorden deint
waait in een waas
van warmte open

middag
nu weer
middelpunt

en helder
op dit netvlies
de zee schuurt
haar verzilverd
zwijgen uit


5.

de boog
van een schuit
aan zijn schaduw
gekluisterd

het klare klotsen
tegen een boeg
van doelloos
talmen

het wachten

dat voor anker
ligt


6.

baken

in het blikveld
ijkpunt voorbij
de boogscheut
van dit denken
ingeplant

een teken

voor zover het oog
naar verten speurt
verzandt rust
in de bezinking
van stilstand

niets gebeurt
tenzij

het zeilen

7.

pal

als een paal
boven water

staat een paal

pal

in het breedbegrensde
nergens


8.

twijfel

in wolken
opgestapeld

ingeteerde
somberheid

traagte
van grauw

licht

dat wenkt
en zwicht

onledig

door water
aangezuiverd


9.

hoor het wit
dat uit de mantel
van meeuwen glijdt

hoor het grijs
dat zich uit cirkels
van zweven scheurt

onrust

tussen land en lucht
krijsend bijkleurt


10.

elk woord
op zout gelegd
bewaart wat jubelt
tussen vel en vlees

languit vervlakt
een ruime leegte
waarin de tijd
tijdloos
getijen keert

ontzenuwd

aan oevers
oeverloze
herhaling


11.

is er een vuiltje
aan de lucht

jaagt een onweerswolk
wisselvallig vlekken
licht en schaduw
over het watermerk
van de leegte

helder en hoog

op het gespan
van de regenboog
meten hemelen
hun hemelsbreed
verschil


12.

aangeslibd

op het modderbed
van de herinnering

een klaarte
blinkend op klei

gekarteld

donkerten
drassig groen

aards geaderd

geraakt en vertekend
door eb en vloed


13.
 

plek
pleisterplaats
bij uitstek plek

hier schrijf ik de zin
voor terugkeer neer
om door een vlies
van verwondering

te kijken

hoe de inborst
van dit landschap
haar beelden balsemt
tussen de weke wervels
van het woord

water

 

© RoBie Van Outryve

44 > < 77 vader-dochter tentoonstelling RoBie en Anne Van Outryve  
RoBie Van Outryve bij De Schaal van Digther
Waterland-bericht bij DSvD