het virus hield zich stil
mos onder de sneeuw -
ver weg dachten wij
zwierf het rond
het chinees klokje
de sprookjesachtige magnolia
in maart in bloei
tot zo meteen de herinneringsbrief
van moeder natuur ons uiteendreef
in quarantaine hield
op het jaagpad, langs de berm,
in het open veld met de wilgen
langs de paaiplaats voor snoekbaars en karper -
fuut en blauwe reiger duiken onder
wij fietsen weer eigenwijs
alleen en zij aan zij
dekzand over de afgelegde weg
© Hanna Kirsten
Dit gedicht werd in het kader van het poëzieproject "Poëziepad van A tot Z"
geplaatst op de locatie 'Trekweg 21, Zwevegem' en onthuld op zondag 27 september 2020.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten