01
Ze zijn negentien gebleven te Ieperen.
In Werchter zijn ze weer negentien.
De ene kluit is de andere niet.
En hun tenten, graven en koorts.
De tijd staat zo stil in jou,
tenzij hij suist als een schicht.
Soms slaat hij in, soms sluimert hij.
Maar altijd is hij slapende vennoot.
Laat ons drie tenten opslaan:
jij, wij en de letteren.
Op de zuidflank van Hill 19.
Laten we knetteren.
© Joris Denoo
Bovenstaand gedicht maakt deel uit van de cyclus “Vier brieven aan mijn zoon” van Joris Denoo die hier op ‘de Schaal van Digther’ gedurende vier dagen wordt gepubliceerd. De cyclus wordt in het najaar van 2017 opgenomen in "Zwaartekracht", een langverwachte nieuwe bundel van Denoo die zal verschijnen bij Kleinood & Grootzeer.
Joris Denoo, een man van vele blogs, en vele oorlogen...
http://jorisdenoo.skynetblogs.be/
http://vreeslijkeverhalen.skynetblogs.be/
http://romaneskeboeken.skynetblogs.be/
http://ericaangel.skynetblogs.be/
http://blog.seniorennet.be/joris_53_marius81/
http://blog.seniorennet.be/ericotonne/
http://blog.seniorennet.be/geraldine_roslare/
http://blog.seniorennet.be/donderdag_007_4/
http://blog.seniorennet.be/romansDNO
http://miljardenflarden.bloggen.be/
www.tinedefilm.be
http://itsgreyhound.tumblr.com/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten