Schurend

(...) Een leven schurend

langs je ruzieveld, je operatietafel en gepoederd bed
staat op een gobelin verhaald die als een stoffen mat
onder je koude voeten traag wordt weggetrokken, totdat
in je herinnering van thuis de noordelijkste ramen
splinteren. Alleen telt de verwondering. Alleen.


© Philippe Cailliau


Aangetroffen in het gedicht "Vergeten tondeldoos"
uit de gloednieuwe bundel "Niets verloren"
Uitgeverij Kleinood & Grootzeer