Huisgenoot - Edward van de Vendel

Aangetroffen gedichten in het straatbeeld
(en overal elders in de wereld) (17)

Huisgenoot

We schuiven in dit huis nu al een halfjaar
met onszelf en met elkaar – hoe staan we in de kamer,
in de keuken, waar loop jij nu, waar ben ik,
hoe zitten wij soms op de binnenbank
en liggen dan weer languit op dat luie
buitenexemplaar
van bij de Intratuin.
Samenwonen is een hele brede tekening
met schuine en met rechte lijnen, met een blije voorgrond
en een stille achtergrond, het is een soort regie, het is beslissing
op vergissing, het is gesprek, het is mijn terug-
en jouw ten strijde trekken,
het is een boek, het is muziek,
misschien is het een plan.
Het is een licht dat dit gedicht niet tonen kan.
Het is het zachtste zwijgen.
Wat verklaart het voorrecht
onverwachte vriendschap
thuisbezorgd te krijgen?
Ik probeer het hier, in mijn kantoortje,
tot iets wat zichtbaar blijft te vergelijken.
Jij bent op bed Lewis-Capaldifilmpjes aan het kijken.

Uit: Kom nog even naar mij kijken straks (Poëziegeschenk 2024)

© Edward van de Vendel

Dit gedicht troffen we aan op dinsdag 24 september 2024 in boekhandel Corman in Oostende.