Twee gedichten van Emmanuel Moses, vertaald door Maarten Embrechts

Er schuilt grote poëzie in het afscheidnemen
De poëzie van een stille avond, van een weg zonder einde
Schaduw schuift tussen blauwe bomen
Geen bries ontsiert de ingehouden tijd
In de verte vliegt een vogel weg
Zij die verloren lopen weten nog niet
Dat hun zware en aarzelende tred niets weg heeft van een verlies
Dat uit hun stappen op de harde grond
Een lichtend sieraad ontstaat
Dat zich uitstrekt tot achter de horizon.
 
© Emmanuel Moses
(Vertaling: © Maarten Embrechts)

Het origineel:

Il y a une grande poésie dans les adieux
La poésie du soir silencieux, du chemin à perte de vue
Une ombre glisse entre les arbres bleus
Pas un souffle ne dépare l’heure arrêtée
Au loin un oiseau s’envole
Ceux qui se perdent ne savent pas encore
Que leur pas lourd et hésitant n’a rien d’une défaite
Qu’il sourd de leur foulée sur le sol dur
Une lumière de joyau
Qui s’étend jusqu’après l’horizon.

 
© Emmanuel Moses

.../...

Als je een gedicht leest
Luister dan naar zijn stilte
Soms is hij zwakjes soms heel helder
Luister naar de wind die erin schuilt
Hij zal je misschien terug doen denken
Aan de wind van oude profetieën  
Luister ook naar de wanhoop die in hem woedt
En vergeet vooral niet te luisteren
Naar de vraag die hij aan de mens stelt  
Een vraag die geen antwoord tot rust kan brengen.
 
© Emmanuel Moses
(Vertaling © Maarten Embrechts)

Het origineel:

Quand vous lisez un poème
Écoutez son silence
Parfois ténu parfois sonore
Écoutez le vent à travers lui
Il vous rappellera peut-être
Le vent des prophéties d’antan
Écoutez aussi le désespoir dont il brûle
Et surtout n’oubliez pas d’écouter en lui
La question posée à l’homme
Une question que nulle réponse peut apaiser.

© Emmanuel Moses

Emmanuel Moses-foto Maarten Embrechts

 
Emmanuel Moses op Wikipedia
Maarten Embrechts op Poëzie-Centraal