Respijt - Paul Rigolle

 

Respijt

Veel rest er het slome, vermoeide lichaam niet.
Op dagen als vandaag legt het zich met zorg
en zonder aarzelen onder jouw handen
en het gestreel van hun vingertoppen neer.

Dit is een dag die niet veel van het leven vraagt.
Weinig om het lijf en tot zachtheid voorbestemd
haal ik adem in een huis dat ons tot schuilplaats dient.
Buiten trekken vrachtboten lijnen in het kanaal.

Af en toe lijkt het alsof je een misthoorn hoort.
Een thuiskomst zonder huis, een bed zonder dons
of lakens, het lieve leven verscheurt ons bij elkaar.
Respijt, dat pas, is een woord waarvan ik hou.
 

© Paul Rigolle


Uit het typoscript in wording 'Een jaagpad in de regen' (Gedichten 2014-2023) (dat nu wel stilaan aan afronding toe is).

Paul Rigolle - Ingelmunster - De brug over
het Kanaal Leie-Roeselare (25/6/2023)