Gebroken land - Désirée-Christine van Blitterswijk

Gebroken land

Wat een veldslag je niet vertelt

dat het helmgras tussen je vingers
verdwaalt of dat je hand
verdwijnt tussen de mijnen

een lichtflits uit je jeugd
broos als botgruis schittert in het gezicht van je vijand

dat sterren, vogels, vrienden, kinderen
kapotgeschoten herinneringen

een mens geen schepsel maar
een gebroken land

bestemmingsloos

laat je de deur op een kier voor de uitvinder van jouw lichaam, je komt jaren later terug om de deur te sluiten en je ontdekt dat de tocht het enige is wat ademt

 

©  Désirée-Christine van Blitterswijk