in de schaduw van cypressen
waar bouquet van lavendel de lege stegen vult
een minuscuul pad zijn kronkels volgt naar klotsend water
van een beek die zich met elke nieuwe lente vult met
libellen en forellen.
Waar eikels kraken onder zijn behoedzame tred
hem brengen naar een grafzerk op een helling
waar de ondergrond jaren geleden lijkt gestorven
maar toch leeft en wacht en
blijft wachten zoals vroeger.
Waar hij op een overjaars altaar een kaars ziet branden
nieuwe en oude gedachten hem vertellen dat hij te veel verlangt
van dit vluchtige leven dat het licht zichzelf uiteindelijk weer zal doven
dat hij pas in het donker de hemel ziet, de sterren,
waakzaam tussen sluierwolken alsof hij erin mag slapen
echt niets hoeft te missen.
Dit is het verleden dat hij bewaart voor morgen
het verleden dat hij altijd bewaart voor morgen
telkens weer opnieuw verliest op de morgen.
© Etienne Van den Steen
Uit ‘Muziek, Glas en Tegenlicht’, typoscript van een nieuwe dichtbundel
van Etienne Van den steen in wording.
Aquarel: © Etienne Van den Steen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten