de sporen blinken als de bomen en de letters
op een dradenkast en een bord met een zeven op
half afgebladderd, de vier bleef overeind
op het perron. een man en een vrouw
proeven elkaars getuite lippen, even nog
een laatste oogcontact, hun handen lossen.
hij stapt weg en hij stapt op
ik ben opeens klaarwakker
gescheiden door het glas sturen ze elkaar
de ogen strak op het scherm in de hand.
ze schatert nu, blijft maar staren naar het scherm
ze raakt een tepel, schudt de haren
toont de hals voor een ingekaderde kus
onder het bord met de zeven en de vier
pas bij het fluitsignaal kijkt ze op.
een snelle zwaai en weg zijn wij.
wat zou ik graag
hun stortvloed van berichten lezen
© Monique Bol
Uit de bundel “er liggen twee holtes op je kussen” die op 9/11/2021 verschijnt bij Uitgeverij C. de Vries-Brouwers.
Monique Bol (°Hoogstraten, 1966) observeert in haar poëziedebuut wat personages drijft. Ze lardeert eenzaamheid en verlies met schoonheid en een vleug humor. (Citaat achterflap)
Meer info en bestellen via Uitgeverij C. de Vries-Brouwers
Site Monique Bol
Monique Bol schreef over haar poëzie, en haar eerste pogingen daartoe, overigens een mooie bekroonde brief die op de site van het Letterenhuis staat. Gericht aan de diepbetreurde dichteres Marleen De Crée die verleden week overleden is.
https://www.letterenhuis.be/nl/pagina/brief-aan-marleen-de-crée
Geen opmerkingen:
Een reactie posten