We gebruiken ook een machine
die wolvengehuil kan nabootsen,
elk fresco werkt zo in op de ziel
van wie ernaar gaapt en kijkt.
Dit zijn huizen van god en als
de mensen een spiritueel leven
beoefenen, is de gebruiksaanwijzing
die je erbij krijgt, niet die van louter
een hoge toren, er zijn toch grenzen.
De vrouwtjes hebben een dna
dat, schematisch, lijkt op een
inlegkruisje – zonder weerga.
Voor een wiskundige is PacMan
een raadsel – of alles wel precies
is zoals het eruitziet in dat heelal.
De kerk, een te strenge behandeling
leidt tot ontbossing en conflicten
binnen een enkele generatie, helaas.
Tot iets dat ademt.
© Ekster Alven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten