Een elegie voor het verglijden

Toen gisteren nog vandaag was - Nieuwe dichtbundel van Marleen de Crée

Dat hardnekkige en onzichtbare Corona-virus speelt tegenwoordig wel elke voorstelling van een nieuw boek of bundel parten. Ook de nieuwste dichtbundel ‘Toen gisteren nog vandaag was’ van Marleen De Crée, ondertussen een dichter met een oeuvre dat niet te geringschatten valt, kan niet op een gewone voorstelling rekenen. Maar geen nood hoor, het boek is er! En het moet, wat ons betreft geproefd en gelezen worden!

…/…

“Als dichters aan het zingen gaan, dan tintelen de bladeren gedurig na. Toen gisteren nog vandaag was,

het mos nog zong en – met dauw in het hart – op het leven lag te wachten, daar ontstond de partituur. Hier klinkt het lied van stilstaande klokken, brengt de getijden van de wijs. Marleen de Crée dicht buitengewoon standvastig een elegie voor het verglijden. Dat van het leven vooral het voelen overblijft, van de tover de huiver, over ieder verhaal ontegenzeggelijk een doek valt. De woorden zwenken terug naar zichzelf alsof / ze ooit over wolken waren gekomen, / over rollende lucht, onvast en ijl. Een cyclus waarin de zon het wit van het blad afknalt, als evenzoveel briefkaarten over bos, zand en van de regen vallende bladeren. Een cyclus als een requiem voor een vriendin, geen lacrimosa maar
het fijne waaien van een lied, / dun gefluister, oor tegen mond
. En daartussen, als een blauwe schaduw – ver¬hullend en verzwijgend – de buitenwereld met zijn soms dreigende, soms donkere en ongelukkige levens. De zorgen, het boos worden, het mededogen. Het is de zuivere aandacht die van deze poëzie de deuren wijd open zet. Elke aankomst baart in zich een vertrek.”

Een gedicht uit de bundel:

Bladtijd


dit is het blad van alle bladeren
die vallen bij regen, zweven op
de tonen van een avondlied
drupsgewijs en zwijgzaam.

dat ene blad, het mijne, een gedachte
met een gezicht dat droomt
van licht dat door de aderen
suist naar even stilstaan,

naar rust in een kleed van tijd,
een gezang in de vorm van duren,
toen uren en maten nog niet

door de bomen gleden, alles wit
was en een blad nog op het hart
kon wegen met een gevoel van spijt.


© Marleen de Crée


De bundel is een uitgave van Uitgeverij P en kan aldaar besteld
via overschrijving van 17 euro + 3,50 euro portkosten op
rek.nr. BE08 4310 5290 8113 (Uitgeverij P) 

Extern:
De aanstekelijke hoop in de lockdown van Marleen de Cree bij Poëzie Centraal 

 

 

Marleen de Crée (Bree, 1941) werd talrijke malen onderscheiden, o.a. met de Provinciale Prijs van Antwerpen voor Poëzie, de Maurice Gilliams- en de August Beernaertprijs (KANTL) en de Prijs van de Vlaamse Poëziedagen. Zij publiceerde een 25-tal dichtbundels en twee verzamelbundels. Haar gedichten werden opgenomen in talrijke tijdschriften, bloemlezingen en in bibliofiele projecten met grafici en fotografen. Haar poëzie werd vertaald in het Frans, Engels en Duits. 

…/…

(Foto Marleen de Crée: Paul Rigolle, 2018)