Je ogen zogen zich blauw, zagen
onder deze zoveelste laatste man
de ondoorgrondelijke luchten
van Kazachstan, een adelaar,
drijvend op hoogst mogelijk bereik.
Je vouwde de kaart open,
streek scheuren glad, verruilde steppen
voor polders, liefdes voor liefde.
Hij bleef hetzelfde antwoord schuldig.
Zijde ontrolde over een pad van gruis.
Stoppels staken in de huid, stof stoof op.
Verblind voelde hij alleen je monden
op mijn mond, borst en buik vernappen
in de kale kamer met dat ene bonte kleed,
meegebracht in een karavaan
van meisjesdromen.
© Albert Hagenaars
Uit de cyclus ‘Bekoring’ in de nieuwe bundel in wording ‘Pelgrimsgrond’ van Albert Hagenaars die in 2021 zal verschijnen bij uitgeverij ‘In de Knipscheer’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten