Dat het alsmaar sneller moet en verder
en hoger - zij de woorden in zich verzamelt
om dat allemaal met elkaar te laten rijmen.
Lat en aanloop. Kogel. Afstootpunt.
Dat zij de tred heeft en het opveren,
de schouders en de heupen, een werparm
als gebeeldhouwd vlees - een stadion zindert
als zij de pezen rekt, haar lange benen strekt
en de longen vult voor een lichaam of zeven.
Dat zij gracieus als een hinde de horden neemt -
een speer de lucht splijt, het opstuivend zand
als zij landt. Dat haar sprint naar het lint
ons allen in bekoring leidt. We haast geloven
dat god als godin op aarde is verschenen.
© Patrick Cornillie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten