gisteren schoolmoe over de krijtlijn gestapt
even los en niet weten waarheen, nu ik terugkeer
wacht je me op met de preek en de straf
als je hard zwijgt keer ik me af
wandel naar een hoek waar ik in schaduw
hap en stik, als het moet sta ik er op één been
de handen op het hoofd tot je me roept
hoe ik me ook wentel in het stof
je blijft zwijgen met een blik die snijdt in mijn rug
wanneer de kramp in mijn kuiten schiet, geef ik me over
© Wim Vandeleene
(uit de cyclus “een kiem van vleugels”)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten