Graag duw ik een kastdeur dicht of gooi
in het bos dat beeft een afgekloven klokhuis
tussen mieren. De grond ruikt stil.
We weten al langer. Je bent een klootzak
zeg je zacht. Je lacht naar ons kind
dat melk opgeeft. Bijna ben je me
vergeten. We weten al langer. Weet je nog?
Je handen in het lauwe zand
© Christophe Vansteeland
Christophe Vansteeland (°Roeselare, 1969) woont in Veltem-Beisem en schrijft sinds anderhalf jaar poëzie. Hij volgt een poëzieopleiding bij de SchrijversAcademie. Professioneel begeleidt hij als pedagogisch adviseur de Brusselse gemeentelijke basisscholen. Publiceerde eerder gedichten in Deus Ex Machina, Extaze en Het Gezeefde Gedicht. Twee gedichten van hem werden ook opgenomen in de bloemlezing “Vers Roeselare”, een uitgave van Bibliodroom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten