Op de stoep ligt de zon, de straat rust
baanvakken draaien zich om als wafels
en we wachten
Het sneeuwt in mijn hoofd, ik ruik
duivenbloed, we wachten
op de stoep, tellen de steentjes
onder mijn knie, wachten we tot ik je vleugel
knip en dip diep in de teer die smelt
rond mijn zomervingers
De draden hangen waar de zon
op de stoep wachten de uren
Ze zijn er!
© Christophe Vansteeland
Christophe Vansteeland (°Roeselare, 1969) woont in Veltem-Beisem en schrijft sinds anderhalf jaar poëzie. Hij volgt een poëzieopleiding bij de SchrijversAcademie. Professioneel begeleidt hij als pedagogisch adviseur de Brusselse gemeentelijke basisscholen. Publiceerde eerder gedichten in Deus Ex Machina, Extaze en Het Gezeefde Gedicht. Twee gedichten van hem werden ook opgenomen in de bloemlezing “Vers Roeselare”, een uitgave van Bibliodroom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten