Ik bespied hem vanuit de bunker.
Hoor hoe hij zegeviert of jammert :
De par gaapt. De vlag is ver. De hole klein.
Hij plant zijn hielen in mijn habitat.
Pijnigt me. Slaat mijn bodem krankjorum.
Als confetti val ik terug.
Voor hij weggaat harkt hij mijn zand
en rakelt mijn verwarring effen.
Steekt zijn sandwedge omhoog,
kijkt met triomf naar de goden.
Wie is hier gek?
© Astrid Dewancker
Geen opmerkingen:
Een reactie posten