Zelfportret.
Met Boeddhistische Novice Giel Foubert (°1988)
Ik mis u, hier, uw
ranke hoofd, uw
hoge lenden, naaktheid,
uw lange weg.
Sinds ik u ken, uit de krant,
weet ik meer zeker
dat ik hier niet ben,
niet in dit leven, niet
in een vorig, niet
in een distel, een suikerklont,
een bladblazer, steriel appartement.
Hoezeer reik ik
naar een nu
dat me in mijn diepte herstemt,
een niet-ik dat me open laat
en gretig verkent.
Iets in me zegt, onophoudelijk,
dat ik zoals u was, als ventje van zes,
geweldig braaf kliederend
in de maartse zon
met Oost-Indische verf,
op roze vloeipapier
met paardenbloemen doorvlochten,
toen ik nog bloot ging dus,
ten volle zeker
van mijn ouders en mezelf –
© Sacha Blé
Notitie van Sacha Blé bij dit gedicht : “Met het einde van het jaar in zicht schreef ik dit gedicht. Omdat het 5 jaar geleden is dat Oost-Vlaming Giel Foubert op 15-jarige leeftijd naar India vertrok, toen met de nodige commotie tot gevolg.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten