(bij Rik Wouters)
Gisteren tijdens het kunstweekend in Brussel o.a. gaan kijken naar het werk van Rik Wouters in het KMSK. Wouters was schilder, beeldhouwer en tekenaar, die ons een briljant en kleurrijk oeuvre naliet, dit in scherp contrast met de drama’s die zijn leven teisterden tot aan zijn vroege dood in 1916 op 33 jarige leeftijd.
Wat mij o.a. begeesterde: ‘Dame in het blauw voor de spiegel’. Uit 1914. Een werk waarin de interactie tussen figuur en ruimte het uitgangspunt vormt. Schetsmatig opgebouwd, sterk in de hoeken van het beeldvlak (via de rechterbenedenhoek kom je de kamer en het werk binnen). Hoe creëren diagonale blauwe vegen een horizontaal vlak dat meer dan de groene vaas draagt.
En hoe bevinden wij ons in het spiegelbeeld dat in vaagheid nauwelijks verschilt met wat zich voor de spiegel bevindt. Bekijk de stolp, helderder in de spiegel dan ervoor, een merkwaardige omkering. En hoe vier heldere bloemen de aandacht stelen en de openingen in de verflaag niet alleen de ruimte suggereren, zoals in de rechter benedenhoek, maar ook de vrouwenfiguur modelleren.
Zie de lichtvlek, wat geen gat is in de jurk. Als een geboetseerde vorm gaat ze de dialoog aan met haar omgeving die ze in haar blauwheid domineert.
Een geleende stem in het oor begeleidde ons tot bij het beeld dat je moest zien. Ik dacht eerder aan muziek waar het werk om vroeg . Zo zag ik Erik Satie zitten die een stoel gaf aan Ólafur Arnalds. Beiden speelden ze viool. Ook van die poëzie klopte alles wat werd bedoeld.
© Geert Jan Beeckman
Blog Geert Jan Beeckman
Geert Jan Beeckman op Facebook
Geen opmerkingen:
Een reactie posten