aan de muur het slavenschip van Turner,
een rode storm die alleen bedaart als ik wegkijk
en de drenkeling in me voor erger behoed.
we tasten naar wat ogen lusten.
maar in het museum geldt een aanraakverbod.
afstand bewaren is wat de rechter doet met een wet,
god met een wegwuifgebaar in de ether,
een maagd met mijnen om haar bed.
zoals een aar het licht raakt net voor de oogst.
zo raak ik even je hand als we om ons heen grijpen,
in een duel, een dans, het ritueel voor de kroost.
alleen in die storm zijn we voorlopig verbonden.
© Wim Vandeleene
Geen opmerkingen:
Een reactie posten