Bij de uitvaart van Lucas D. - Alain Delmotte

1.

Weg. Je bent weg.

Je bent er je niet eens bewust van dat je weg bent. Je weet het niet.

Wij weten het wel, al willen we het niet meteen weten dat je weg bent,
dat je weg blijft.


2.

Rouw volhardt in dit weer.

Het is herfst. De luchten bleven bedekt alsof ze het weinige van jou
trachtten te bedekken. Weet je, die luchten – het had één van je
schilderwerken kunnen zijn.

Het is herfst. Het regende niet. Al hadden we de indruk van wel.

Iemand dacht zelfs aan sneeuw. Aan al het wit dat je ooit voor dat zwarte
schilderwerk nodig had.

Je zwartwerk. Aan herfst.


3.

Binnen of buiten. Je blijft buiten ons en weg.

Alles of niets? Het werd niets. Dat is alles wat je hebt. Wij willen meer.
We wilden nog meer van jou.

Je houdt het voor weggeborgen, je bent niet meer.

4.

De zalige tijd dat je bent geweest, was jij dat dan? Weegt het weinige van
jou wat je tijd mocht zijn? Je tijd die nu weg is.

Weg.


5.

Wie schrijft weet hoe het verder moet: dat je weer kan zijn in wat over
jou wordt geschreven – in de herinnering van wie het leest


© Alain Delmotte


Alain Delmotte: Bij de uitvaart van Lucas D. (Blogbericht-Ma 29/1/2018)
Alain Delmotte: Leerdicht over vallende sterren (Blogbericht-Di 30/1/2018)