Gefluister over de asfaltwegen,
een rug wordt met één handbeweging in de auto
ontbloot, onderweg drupt het licht van de dag
– opent de ruimte tussen de sterren.
Van wat ook ongemerkt de natuur behelst
willen we steeds meer. Om het te bewaren in
wat we voor werkelijkheid aannemen en als virtual
reality. Als een schoonheid die telkens weer herrijst
en ons verwonderen mag vanaf de zuivere aanbidding
tot de pure lust. Broos maar onverwoestbaar. Over de tijden
heen door de tederheid versteend. In een bloemblaadje
verpakt of als een koepel in de wind dansend, krachtig
via de lichtstralen naar hier gebracht. Meerdimensionale
snaren van geluk, als het aflikken van de vingers na het eten
van crustacés. Of even evident als een algebraïsche vergelijking
en liefde op het eerste gezicht. Ik zal u de geheimen van
de hemel tonen. Met de vanzelfsprekendheid van insecten
op de dis van deze paradijselijke zomer. In de intervallen,
sferen tussen weten en niet-weten. Waaruit alle vruchtbaarheden
en rijpe vruchten van deze aarde baden in een gouden,
onophoudelijke zon die nooit verdwijnen kan. Een witte vlinder
vliegt door het open raam onze slaapkamer binnen
en brengt ons de onsterfelijkheid der eeuwen.
© inge braeckman
"Gefluister over de asfaltwegen" werd eerder dit jaar, met Gedichtendag, in postervorm uitgegeven door de Bib van Harelbeke. Dit dankzij de onvolprezen goeie zorgen van Jan Van Herreweghe. Het gedicht werd aan het publiek voorgesteld op woensdag 25 januari 2017.
Van Inge Braeckman is net ook "Roma" , haar nieuwe editie op 100 exemplaren,
verschenen. Het gedicht werd gedrukt op een oude Heidelberg in een drukkerij die sinds 1780 bestaat. De titel werd in goud met reliëf gedrukt op handgeschept papier. Meer info bij inge punt braeckman @ telenet punt be.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten