III - Tijd te over
Later maken ze kennis met de operette van gemiste
kansen, het timbre van de herfst, vertraagd bereik. Goden
die er nu niet zijn laten zich over avond dalen als een voile.
In benauwde gesprekken passeren dan dagen vol belaste
overleveringen, bijna roerloos in hun eigen weelde. Sterk
in zijn broosheid blijft ondertussen koren fier overeind.
Wanneer straks klam van ootmoed berekenbare dageraad
met sterretjes beijzeld daar is, weten ze het toch vrij zeker:
ouder worden kun je zonder kinderen ook heel goed.
© Bert Bevers, 2017
Geen opmerkingen:
Een reactie posten