meidenvingers vertellen in letters en smileys
wat de wereld nú moet gaan weten
de tekens zijn inhoudelijk levendbarend
woorden springen kwetterend uit hun huid
als jonge vogels die om hun moeder roepen
de vrienden zullen het wel begrijpen
oud proza zit aan de slapen vast in grijs
beitelen of kleuren blijft steken in velours
de hier-nu-meteen klatert als bergbeek
de leunstoel weidt uit als een vlakke rivier
het Zuckerbergje tussen monding en bron
© Bert Struyvé
Geen opmerkingen:
Een reactie posten