Het Groot-Westen - Frans Deschoemaeker

Weinig kon hier verdwijnen,
want van weinig is hier het weefsel gemaakt.

De lijn van een sloot, haaks
op de lijn van een einder, een vlak
met pril groen ingekleurd, arcering van riet,
een kar, half door het blikveld gezakt,
scheef in de kwelm, een dag op de rand

van oud Moerenland.
Morinenland, dat wij befietsen, tegen
de wind in. Even kruipt Frankrijk, aanzuigend
gat, onder de wielen, voorbij het kruispunt
met wegwijzers naar ander,
naar steeds weer hetzelfde weinig.

Kik e kjè, dò. Ook uit de taal
kon hier weinig verdwijnen. Kijk eens aan, daar,
al dat weinige

dat hier altijd al was.
Wat opwelt is water. Vermoeden van ongrond,
waarboven een leeuwerik
klimt naar azuur.

Opkomend tij. Lust
in de moerstaal te duiken. Bloot
staan wij daar, en belust.
Betinteld,
dat is het woord.


© Frans Deschoemaeker


Op de Schaal van Digther, publiceert dichter Frans Deschoemaeker met regelmaat ook een aantal van zijn literaire notities. Dit onder de noemer : 'De waterlelies van Montparnasse, een werk in gestadige voortgang.