Tafereel - Astrid Arns

Drogbeelden en zandkastelen , een samenscholing op de rug gezien.
Papavers tussen bomen van het niemandsland waar alles opnieuw kan beginnen.
Aan de horizon een onheilsbode met weifelende tred, gebogen bereikt hij het dorp.
En vat moed.

Ik schraap mijn keel , schreeuw me schor nog voor hij nadert.
Kijk hoe die aartsengel bevriest.
Van de weeromstuit keert hij om en wordt steeds kleiner.

In het getto van mijn geheugen gooi ik met stenen tegen een witgekalkte muur.
Iemand schiet vuurpijlen af op deze goddeloze dag.



© Astrid Arns



Noot:
Aan de Gentse dichteres Astrid Arns werd in het voorbije weekend de Achtste Melopeeprijs voor Poëzie toegekend. En dit voor “Ontheemden", een gedicht dat eerder werd gepubliceerd in het online tijdschrift “Het gezeefde gedicht”.

Overigens is Astrid de moeder van Jana Arns die bij Digther eerder ook al heel mooi present tekende! Bovendien is zij de nicht van die andere bevlogen dichteres Frouke Arns. Van een poëtische familie gesproken!

Naar aanleiding van de prijsuitreiking van de Melopeeprijs werd een bloemlezing uitgegeven met de 21 geselecteerde gedichten. Verkrijgbaar via Melopee-Laarne en via deze link.Ook een mailtje kan: jeugd.cultuur@laarne.be